Vahdet Nafiz Aksu

ANA SAYFABUGÜNKÜ ERZURUMYEREL YAZILAR MAKALE / FIKRA / ÖYKÜ ERZURUM YAZILARI KİTABITÜM ŞİİRLERİM PDF

serbest  şiirlerimheceyle şiirlerim heceyle rübailer sesli şiirlerim resimli şiirlerimşiir sunuları

 

Vahdet Nafiz Aksu

E-KANAL CANLI YAYIN

TRT'DEKİ SÖYLEŞİLERİM

USTALARDAN SESLİ ŞİİRLER

ŞİİR VİDEOLARI -VNA

HER ŞEYİN BAŞLADIĞI ŞEHİR

ÖNERİLER/ETKİNLİKLER

STRATEJİK HEDEFLER

BELGELERLE ERMENİ ZULMÜ

NET KÜTÜPHANE

100 TEMEL ESER

TARİH/ KÜLTÜR SOHBETLERİ

OSMANLI TARİHİ

SARI GELİN KİMİN TÜRKÜSÜ

ERZURUM  FIKRALARI

ÖZGEÇMİŞİM

FOTOBEN

KİTAPLARIM



SÖZÜN SERHADDİ DUA




stratejik araştırma kurumları

araştırmacılar için kaynaklar

Türk dünyası araştırmaları

filozofların fikir dünyası

mevlana ney ve sema

Türk edebiyatı kolleksiyonu

edebiyat söyleşileri

düşünce dergi ve siteleri

e-kitap bankası

altı çizili satırlar

kuran ufku

öğrenciler için kaynaklar

ekovart tv-sanat haberleri

Türk islâm sanatları

kültür ve turizm bakanlığı

kent kent yeryüzü

yapı kredi kültür-sanat

gazetelerin birinci sayfaları

yerel medya

gazetelerin internet sayfaları

bebek ve anne com

gerekli tüm linkler



 
SIK DİNLEDİKLERİM

 




kelâm-ı kibar


 

 

  İletişim Formu


 

bu sayaçtan önceki ziyaretçi:
165900

 

 

Google Site

 

 

 
 
BU SABAH BEN YENİLMEYE GİDİYORUM

Bu gece rüyalarım çok karışıktı. Saçlarını bukle bukle örmüştün… Uzaklardan öpücükler gönderip duruyordun. Bana doğru koştuğunu sanıyordum, tam kollarımı açmışken başka bir yola sapıyordun. Uyandığımda defterime iki mısra yazmışım, sonunu getirememişim.

Rüyada kavurdu bir buse beni
Korkar oldum artık öpücüklerden

Çocukluğumda ateşli hastalıklara yakalandığım günleri hayal meyal hatırlıyorum. Rüyamda çifte kanatlar takar, uçsuz bucaksız ufuklara doğru uçar dururdum. Her kanat çırpışımda ufuk biraz daha uzaklaşırdı benden. Sonra geri dönerdim. Çatılar, bacalar, minareler… Konacak bir yer arardım. Tam ayaklarım yere değeceği esnada yuvarlanıp düşerdim duvar diplerine, çalıların arasına…

Bu sabah konacak yer arayan kuşlar gibiyim. Üstelik rüyada değilim. Bir kuş olsaydı gönlüm, omzuna konmak isterdi, kesin. Ve bir kuş olsaydı gönlün, omzuma konmasını arzu ederdim. Bazen omzuma bir gölge düşüyor, kolun sanıyorum.

Bu sabah çok erken uyandım. Ortalık hala karanlık. Aceleyle tıraş oldum. Keskin jileti yüzümde gezdirirken şarkı mırıldanmadım. Kendi kendime tebessüm etmedim, aynayla oynaşmadım. Keyfim yerindeyken yaparım böyle şeyler.

Sokağa adım attığımda yüzümle bahar rüzgârı tokalaşsın isterim. Şöyle hafif bir çimen kokusu… Hemen ardından nemli toprak rayihası… Nemli toprak kokusu ana sütünü hatırlatır bana… Sonra içime bir fanilik hissi gelir. Yine de solumak isterim toprak kokulu havayı.

Güneş doğsun istiyorum. Güneşsizlik ürkütüyor beni. Şafak nerdesin? Yüzümü ufka çevirdim, bir yandan yürüyorum, bir yandan mırıldanıyorum. Karanlığın kulağına bir şeyler söylemek istiyor canım. Karanlık iyi bir dinleyicidir, biliyorum. Işığa kolay laf anlatılmaz, onu da biliyorum.

Güneş ha doğdu ha doğacak
Anlıyorum seherin telaşını
Rengini solukluğa rehin vermiş
Her hangi bir dağın yamacındaki
Her hangi bir papatyayla
Bir yudum suyu paylaşmak için
Telaşlı adımlarla yürüyorum

Seherin telaşını seviyorum. Karanlıkla oynaşması ne güzel. Rüzgârın saygılı esişinden kendimce anlamlar çıkarıyorum. Sessizlik orkestrası, sehere emanet edilmiş dualara eşlik ediyor. Solukluğun renkleri rehin alışına tanık oluyorum. Seher hayalimle çelik çomak oynuyor. Seher’le oynaşmak iyi geliyor, zifiri karanlıkların bunalttığı ruhuma. Evet, papatya özlemim depreşti iyice. Alacakaranlığa teşekkür borçluyum. Siyah iple beyaz ipi ayırt edebiliyorum artık. Papatyam merhaba! Bir yudum suya ne dersin? Beraber kahvaltı edelim mi?

Telekleri pençe darbeleriyle seyrekleşmiş
Bir alacakargayla karşılaşmak alaca karanlıkta
Hüznün gölge düşümüdür yürek ortasına

Neden şafakla kendini sokaklara bırakış? Neden hüznün gölge düşümüyle el ele ufuklara koşuş?

Neden?

Nereye gidiyorum bu sabah?

Hiç bilmiyorum.

“Düşler kurmuyorum bu sabah
Bu sabah ben yenilmeye gidiyorum “